'De congregatie nadert haar voltooiing'. Klooster Bijdorp in Voorschoten gaat steeds verder open voor de wereld

In dit artikel:

Klooster Bijdorp in hartje Voorschoten, dat sinds 1876 grotendeels afgesloten was van de buitenwereld, wordt langzaam ontsloten en herbestemd. Na ruim anderhalve eeuw trekken ontwikkelaars een villadorp op tegenover de kapel en bereiden de resterende zusters zich voor op het afscheid van hun moederhuis. Op een groot natuurstenen monument in de ontvangsthal staan ongeveer 1.400 namen van zusters die hier sinds de oprichting hebben geleefd; rechtsonder is nog precies plek voor de zestien zusters die er nu nog wonen — daarna is het gedenkteken vol.

De beweging naar openstelling is zowel praktisch als symbolisch: de congregatie krimpt en verandert van karakter, waardoor het klooster niet langer als besloten gemeenschap kan blijven functioneren. De overgebleven zusters nemen het met rust en dankbaarheid op: “Wij hebben ontzettend van deze plek genoten. Dan is het prima,” zeggen ze over het naderende vertrek. Tegelijk probeert men historische elementen, zoals de kapel en het namenplakkaat, te bewaren temidden van nieuwbouw.

Deze ontwikkeling past in een bredere trend waarbij religieuze instellingen in Nederland worden geconfronteerd met vergrijzing en teruglopende aantallen leden, waardoor veel kloosters worden gesaneerd, gemoderniseerd of omgevormd tot woonprojecten en openbare voorzieningen. Voor Voorschoten betekent het plan een herinrichting van een langbehouden afgesloten plek, met aandacht voor behoud van erfgoed en de levensgeschiedenis van de congregatie.